Wino jak lekarstwo dla ciała i duszy

Nie mogłam się powstrzymać. Choć opowieść o winie, bądź co bądź w stanie błogosławionym, to swego rodzaju katorga, postanowiłam być twarda. Dam radę – pomyślałam – w końcu samo wspomnienie o bogactwie smaku, aromatach i dobrym humorze raczących się nim biesiadników dodaje sił. Muszę się przyznać, że odkąd dane mi było posmakować domowej produkcji trunków naszych przyjaciół i ich rodzin, nie tykam się w zasadzie tych dostępnych w sklepach.

Dla mnie wino i Gruzja to nierozerwalne połączenie. To jak krwioobieg Gruzinów, istota i styl ich życia. Możesz nie mieć pracy, żyć bardzo skromnie, ale zawsze masz sąsiadów, z którymi wciąż od najmłodszych lat mieszkasz na jednej ulicy, czy przyjaciół, którzy jak bracia pozwolą ci przetrwać trudne chwile i z którymi spędzisz niekończące się godziny za stołem. I nie zabraknie tobie ani, być może skromnego, ale jakże zachwycającego swą prostotą, jedzenia, nie zabraknie też wina. Najczęściej właśnie domowej roboty. I piszę to z perspektywy osoby, która nie ma w zasadzie do czynienia z Gruzinami zajmującymi się turystyką.

Wracając do wina…

Ponieważ moje miejsce na gruzińskiej ziemi to Tbilisi, tutaj właśnie miałam okazję już dwukrotnie mieć swój skromny udział w swego rodzaju rytuale związanym z robieniem własnego wina. Tak, właśnie w stolicy! I naprawdę z dużą atencją jeśli chodzi o cały proces, jego kolejne etapy, częstotliwość, zachowanie właściwej temperatury czy warunków sanitarnych! Wiem, że z tymi warunkami sanitarnymi to może brzmi przesadnie optymistycznie, ale jak na gruzińską rzeczywistość i jednak warunki domowe, to podtrzymuję, że odkażanie i dezynfekcja np. wszelkiego rodzaju  sprzętu winiarskiego, dla tych którzy przykładają do tego wagę, jest możliwa nawet w Gruzji. Sama niejeden raz zostałam ofuknięta za swoją nieuwagę, a że dotknęłam czegoś co nie było odkażone, a że za późno dałam znać, że zbliżamy się do granicy osadu przy przelewaniu wina, itp.

Mimo wszystko muszę przyznać, że dałam się wciągnąć w szpony tego rytuału.

Proces produkcji

Być może znawcy złapią się teraz za głowę, gdyż wbrew oczekiwaniom nie opiszę tu jak produkowano wino wykorzystując w procesie dojrzewania gliniane naczynia zwane qvevri, nie będzie to również wino dojrzewające w drewnianych beczkach. W końcu to jednak stolica ;).  Jedno wiem, że w ten proces włożone zostało całe gruzińskie serce, a efekt końcowy jest naprawdę imponujący, więc czego chcieć więcej.

Można oczywiście wybrać się do Kachetii, kolebki gruzińskiego wina, i stamtąd przywieźć winogrona. My jednak udaliśmy się na lokalny targ w Tbilisi w okolicach stacji metra Samgori gdzie przyjeżdżają rolnicy z różnych stron kraju ze swoimi zbiorami winogron.