To jedna z moich ulubionych historii. Może dlatego, że przedstawia to co kocham w Gruzji – wyjście poza utarte schematy i w pewnym sensie chociaż odrobina szaleństwa.
Zbudować budynek przy użyciu wina zamiast wody? Takie rzeczy tylko w Gruzji!
Jak się to wszystko zaczęło oraz polski akcent w całej historii
Wszystko zaczęło się na początku XX wieku, kiedy to bardzo bogaty kupiec i finansista z Armenii, Melik Azarianc, postanowił wybudować w centrum Tbilisi kamienicę. Pojawia się w tej historii również polski akcent, ponieważ budynek zaprojektował mieszkający wprawdzie w Petersburgu, ale z pochodzenia Polak – Mikołaj Obłoński. Był to zresztą jego jedyny zrealizowany w Gruzji projekt.
Budynek powstał wzdłuż ówczesnego Prospektu Gołowina pod numerem 17. (dzisiejsza Aleja Rustawelego), na dosyć trudnym terenie ze względu na zróżnicowane ukształtowanie terenu oraz wody gruntowe. Dlatego też, po raz pierwszy na Kaukazie, użyto przy budowie unikalnej technologii w postaci stalowej ramy, w której zostały wykonane fundamenty, a ściany zostały zbudowane ze specjalnie wypalanych cegieł.
Ażeby budynek mógł w ogóle powstać, trzeba było najpierw wysiedlić mieszkańców tych terenów, którym ormiański przedsiębiorca zapłacił po 300 złotych monet. Napotkał jednak na jedną przeszkodę – jeden z mieszkańców, szewc, za nic nie chciał opuścić swojego domu, nawet gdy Azarianc zaoferował mu 500 złotych monet. Z tego też powodu projekt musiał zostać zmieniony.
Jak na ówczesne czasy był to jeden z niewielu budynków w Tbilisi o tak rozwiniętej infrastrukturze. Posiadał własną instalację elektryczną i wodociągową, centralne ogrzewanie i sieć telefoniczną. Mieściły się w nim kinoteatr, salon fotograficzny, galerię sztuki oraz coś na kształt dzisiejszego przedszkola. Miał również fontannę oraz egzotyczną roślinność na wewnętrznym dziedzińcu.
